my life is a bliss ~PART 2~

விடை கொடு எங்கள் நாடே.

கடல் வாசல் தெளிக்கும் வீடே..

பனை மரக்காடே, பறவைகள் கூடே..

மறுமுறை ஒரு முறை பார்ப்போமா?

உதட்டில் புன்னகை புதைத்தோம்

உயிரை உடம்புக்குள் புதைத்தோம்

வெறும் கூடுகள் மட்டும் ஊர்வலம் போகின்றோம்!!

இதை படித்த பிறகும், உன் வாழ்க்கையைத் தொலைத்து விட்டோம் என்ற எண்ணம் உன்னிடம் இருக்கிறதா?

உன்னிடம் உள்ள மனிதத்தன்மையை உணரு, உன் வாழ்க்கைக்காண வழியை அதுவே காட்டும்.

மகிழ்வித்து மகிழ்

இவ்வுலகில் உள்ள அனைத்து நெஞ்ஞங்களும் ஒரு சிறிய பாராட்டுக்காக தான் ஏங்கிக்கிடக்கின்றன!

உணர்ச்சி வெளிப்பாடு என்பது ஒரு தனி மனிதன், தான் ரசித்த, அனுபவித்த அல்லது தன்னை சுற்றி இருக்கும் சூல்நிலைக்கு ஒப்ப தன் மனநிலையை வெளிக்காட்டுவது.

இதை தான் ஆங்கிலத்தில் body language என்பர். இவ்வாறான உணர்ச்சி வெளிப்பாடு தான் மகிழ்ச்சி.

”உன் துன்பத்தை பகிர்ந்து கொள்

அது பாதியாக குறையும்;

உன் இன்பதை பகிர்ந்து கொள்

அது இரு மடங்காகும்”

இந்த கூற்று மகிழ்தலும், பிறருடன் மகிழ்ச்சியைய் பகிர்தலும், பிறரை மகிழ்வித்து அதனால் மகிழ்ச்சி அடைதலும், அந்த மகிழ்ச்சி என்ற உணர்வை இரு மடங்காக அனுபவித்தமைக்கு சமம் என்று கூறுகிறது.

ஒருவனுக்கு எதன் மூலம் மகிழ்ச்சி ஏற்படுகிறது என்று பார்த்தால், வறையறுத்துக் கூறுவதற்கு அது எளிமையானது அல்ல.

இவ்வுலகில் உள்ள மனிதர்களுள் ஒருவர் மற்றொருவரைப் போல் இருத்தல் அரிது. அவருடைய தோற்றம் வெவ்வேறு; பழக்கம் வெவ்வேறு; குணம் வெவ்வேறு; நடை உடை பாவனை வெவ்வேறு; குரல், எண்ணம், சிந்தனை, ஆசை அனைத்தும் வேறு வேறு.

அதேபோல் ஒவ்வொரு மனிதனின் மகிழ்ச்சிக்கான காரணகுறியும் வெவ்வேறு.

சிலருக்கு வேலை கிடைத்தால் மகிழ்ச்சி; சிலருக்கு வேலை செய்யாமல் நேரத்தை வீணாக்குவதில் மகிழ்ச்சி.

சிலருக்கு பரிட்சையில் நிறைய மதிப்பெண் பெற்றால் மகிழ்ச்சி; பலருக்கு இந்திய கிரிக்கெட் அணி கோப்பை வென்றால் மகிழ்ச்சி.

நாடக மேடையான இவ்வுலகில் பல வகையான கதாப்பாத்திரங்கள் இருப்பது போல் ஒருவர் மகிழ்ச்சி அடைவதற்காண சூல்நிலையும் செயலும் பல வகைப்படும்.

வேலை கிடைப்பது, நிறைய சம்பாதிப்பது, அதிக மதிப்பெண் பெறுவது, இந்திய அணி கோப்பை வெல்வது – இவை அனைத்தும் ஒருவர் சந்தோசமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருப்பதற்குரிய சூல்நிலை தான்.

அதில் தவறு ஒன்றும் இல்லை.

ஆனால் ஆத்ம பூர்வமாண மகிழ்ச்சி என்பது, தான் மகிழ்வது மட்டும் அல்லாமல், பிறரையும் மகிழ்வித்து, அவர்கள் மகிழ்ச்சியில் மனநிறைவு அடைவதுதான்.

அந்த மனநிறைவு தான் உண்மையான மகிழ்ச்சி.

நம் தமிழ் மாந்தர் தோன்றிய காலதில் இருந்தே பிறரை மகிழ்வித்து மகிழ்வதில் மனநிறைவு அடைந்திருந்தனர்.

தமிழ் சங்ககாலத்தில் புலவர் பெருமக்கள் பலர் இருந்தனர். அப்புலவர்களுக்கும், நம் தமிழ் மண் வேந்தர்களுக்கும் இடையே இருந்த ‘மகிழ்வித்து மகிழ்’ என்ற பண்பாடு மிகவும் இனிமையானது.

தமிழ் புலவர்க்ள் மன்னர்களைச் செந்தமிழில் பாடி, போற்றி மகிழ்ந்தனர். புலமைச் சொற்களால் தன்னை மகிழ்வித்த புலவருக்கு பொன்னையும் பொருளையும் பரிசாகக் கொடுத்து மகிழ்ந்தான் மன்னன்.

முல்லைக்கு தேர் கொடுத்த பாரியின் வள்ளல் குணத்தை நாம் அனைவரும் அறிவோம். தான் ஒரு வள்ள்ல் என்று உலகம் தன்னை போற்ற வேண்டும் என்பதற்காகவா பாரி தன் பொற்தேரை மொளவல் கொடிக்கு கொடுத்தான்?

இல்லவே இல்லை!!

படர இடம் இல்லாமல் முல்லை கொடி தவிப்பதைக் கண்ட பாரியின் மனம் வெம்பியது. முல்லை கொடி செழித்து வளர்வதே தனக்கு மகிழ்ச்சி என்றான்! தன் தேரைக் கொடுத்தான்! மகிழ்ச்சியோடு தன் மனைக்கு திரும்பினான்.

தான் தானமாக வாங்கிய அரிசியை சிட்டுக் குருவிகளின் பசிக்கு இரையாக கொடுத்து மகிழ்ந்தான் புரட்சிக்கவிஞன் பாரதி.

தனக்கு கிடைத்த அரிய நெல்லிக்கனியை ஒளவைக்கு கொடுத்து அந்த பிராட்டி அதிக நாள் மகிழ்ச்சியாக உயிர் வாழ்வதில் மனநிறைவு அடைந்தான் மன்னன் அதியமான்.

’வாடிய பயிரை கண்டபோதெல்லாம் வாடினேன்’ என்று வள்ளலார் கூரியது போல், பிறர் துன்பத்தை கண்டு துவண்ட தமிழர்கள் பிறர் இன்பத்தில் தான் தனது உண்மையான இன்பம் இருக்கிறது என்பதை உணர்ந்திருந்தனர்.

கொடுப்பது மட்டும் மகிழ்ச்சி அல்ல. பிறருக்கு விட்டுக்கொடுப்பதிலும் மகிழ்ச்சி அமைந்துள்ளது.

வளர்ந்து வரும் நாகரிக உலகில் தன்னைப் பற்றி சிந்திக்கவே மனிதனுக்கு நேரம் இல்லாமல் போயிற்று!

தனது மகிழ்ச்சியையே முழுமையாகக் கொண்டாட முடியாத நிலை. இதில் அடுத்தவரை மகிழ்வித்து தான் அதில் மகிழ்ச்சி அடைவது என்பது காணல் நீர் கண்ட கதைதான்.

போட்டிப் போட்டுக்கொண்டு நகரும் இந்த எந்திர உலகில் மக்கள் ஒருவரை ஒருவர் பாரட்டிக் கொள்ளவும், வாழ்த்தவும் நேரம் செலவழிப்பதில்லை. தன் வேலை தன் வாழ்க்கை என்று ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.

மனிதன் மறந்துவிடான்,

”we are human-beings not human-doings”

நல்ல மனங்களைத் தேடி தத்தளிக்கும் இவ்வுலகில் உள்ள அனைத்து நெஞ்ஞங்களும் ஒரு சிரிய பாரடுக்காக தான் ஏங்கிக்கிடக்கின்றன.

மற்றவரைப் பாரட்ட வேண்டும் என்ற எண்ணம் எல்லாரிடமும் காணப்படாது. தன்னலம் இல்லாத உள்ளம் படைத்தவரால் தான் பிறரை வஞ்ஞகம் இல்லாமல் பாராட்ட முடியும்.

அவ்வுள்ளம் படைத்தவரால் மட்டுமே பிறரை மகிழ்வித்து மகிழ்ச்சி அடைய முடியும்.

நம்மால் முடிந்ததை பிறருக்கு கொடுப்போம்; கொடுப்பதில் மகிழ்வோம்!

பிறர் எண்ணங்களையும் செயலையும் பாராட்டுவோம், பாராட்டுவதில் மகிழ்வோம்!

நாமும் மகிழ்வோம்; பிறரையும் மகிழ்விப்போம்!

is that merely a coincidence?

You know what?? 'Coincidence' is the only word that makes you think a lot. Yea! You think and think over the same question again and again and at the verge of getting the answer you will again ask yourself 'is that really a coincidence?' :)

If you read my first blog in this page I think it will be better for you to understand what is going to continue next in this.

..........................

What?? I know, you are still thinking of that magenta FORD IKON. Keep it in mind. I will come to it in the climax.

Diwali:) as always, brights up your mind whenever you think of it. Even I was waiting for my diwali holidays for the year and the special thing about it is, we are going for a 8 hour drive by car to our native place(grandma's home) to celebrate it.

Since a week before, my mind is calculating the incidents that are going to happen on each day of our 3 day trip.

Diwali too went well and I am sitting in the huge living room of my grandma's home and pushing all the clothes in to the bag as my mom, as usual, shouting from behind, 'seekram eduthu vai, neram aachu' and my grand ma offending her 'medhuva pona ippa enna'..

The whole drama happened and I waved tata to everyone and my dad raised the accelerator and we started to speed towards routine life of 'office--home--sleep--office--home-----'

First time in my life I was thanking our government for their concern in making nice infrastructure for all the NH's making the journey of the road users much more comfortable and safe.

Except for the 'lane indiscipline' and people driving in the wrong side of the four lane drive way, we can have a relaxed driving experience.

To my surprise, there were lot of cars heading towards Bangalore, like us, and the freeway was loaded with usual Bangalore traffic with most KA registered vehicle speeding up and down.

As usual I do, I was commenting on all car models and criticizing it's owners driving pattern to my dad.

Triggering up from my left, hey the same car, see the number K..A.. 04..MG..9...113.. again take a look and..... the car has gone far.

'No.. no.. I have seen the wrong number. But, as far as I remember, it is the same number. May be it is. How come I see the same car here??.. Okie let it be. No.. No.. That was a different car. Yes, it is a different car. "Is that merely a coincidence?"

I was blabbering like this inside, meanwhile, my dad also took speed and I can see it again. This time I made no mistake as I noted that cars registration number in my mobile and saved it to drafts folder.

Later in home, after reaching, I opened my blog to check if it is the same car I saw today. And, yes! it is the same.. Huh!

I can only thank it-- it means that incident or the car or both, I have started to blog out my thoughts again after a gap and it has already added 2 blogs to my list.

my life is a bliss ~PART 1~

I know, its hard for people to realise that "My Life is a Bliss". I dont know why people dont understand it, not most, but all the times.

The word in dictionary that makes their life trivial for all the beings, as far as I know, is "comparison".

Yes!!

We compare ourselves with other beings in all actions and happenings. And the irony is, this fateful word of 7 letters, always derives a negative formula in ones life. Often you find people near you saying "thank God, my life is better than His". Think off, last time when you heard someone saying "He has a sick life than mine".

I am sure you cannot recall it, as nobody says it though.. Its always green on the farther bank.

I really wonder why people always bitch about their own life in spite of enjoying each new day which is full of mysteries and new games to be mated with!!

Why don't people think radical?? Yes.. Being radical is the only way of making your life interesting and not the boring routine. Think before you act, and before that think, think that your thinking should be radical.

Do it, you are sure to find new solutions for your everyday's trivial problem.

the language of music--

Music, to me till now, was just music, in the sense I never know it is a language which you can understand, interpret, recite, recall, narrate, orate, read, see and so..

All these days, I used to listen to songs holding a peculiar attention on the lyrics. I enjoy the meaning of them and say "cha!! kavingan da!"..

Recently, got the habit of listening to sound tracks and sitting awe struck "man! I can see it as a text in my ears". Sounds weird, but it is true!

all these days.. where was it??

It has the thrill always, I mean, the thrill of getting out early from office when your boss is out of station :P.. Even I was in the same fuss, "God! I am out of office as early as 6.45.. Is that really happening? :O"..

Before even I could realise it, I found one auto and to my the most of my surprise he immediately accept for my savari..

Really it is an exciting day, I was thinking, and my phone rang, call from a long lost good friend:)

How can it be not exciting?!!

May be, these are the usual scenes which you act all day, but, I have promised myself to treasure excitement in these daily shots and I am finding it right.

Yes! Life is all about it.. If it is not the way you like it, remember, you can always change it.. It is not what you live, but, how you live, makes the -- difference--

just on my way..

It was an usual day at the office.. Struggled to get one auto and placed myself comfortably by the window seat :P, listening to the honks outside and the romantic Kannada songs the auto wala was playing inside!!

Shit!! As usual 'never clearing' look traffic at the TV tower signal. All vehicles were moving at snails pace and in the race, a Ford IKON came to a halt on the window side :P of my auto.

Before getting in to the IKON, let me tell you, recently I have developed this habit of popping up my neck and looking around whenever I see someone conversing in Tamil or when I unconsciously read "Tamil written in Tamil" or "Tamil written in English" somewhere.

Yea! Placed as an Architect in Bangalore, LIFE is taking a change in all aspects which are hard for me to digest most of the times..

Now back in traffic with the neighboring IKON!!

My neck popped up again and my eyeballs got widened to read the text running in the small display of the MP3 player inside that car.. Its ''THULI THULI" ohh!! thuli thuli song :) :) tamil pola" an excitement sprang up and settled in me.

Now my attention got focussed on to the driver and tough I could not see him properly as it was very dark and the street lights were of no help!

Next to the driver was that cute little girl, around some 3-4 years old (though I am bad in judging the age of people, that too kids) seeing me. I returned my usual smile to her, and in her blush she hid herself by leaning back on the seat, hiding her face behind the opaque portion between the glass of the window and the rim of the door.

Then slowly she leaned forward, just to ebb out her curiosity of "is that aunty again looking at me??''

First I was pretending not to see her and suddenly turned my head to her side and gave a wink. We both continued to play (I dont realise how long we were playing so) until my auto driver sparked up the engine and both the vehicles were about to lose their synchronization.

It was like I am giving send off to a good 'ol friend, my hands waved involuntarily saying tata to her and she too waved back and I can see that innocent smile surpassing me and speeding up.

I was keeping track of that KA04 MG 9113 Ford IKON (Magenta I suppose..... or Black-I couldn't quite read it) till it vanished from my sight..

I paid off the auto and was walking through the residential lanes towards my home, same kid like her was walking in front of me with her dad..

After I overtook them, the same involuntariness made my head turn back to look at her and my lips to smile at her. And the same involuntariness made that kid to wave back at me with a cuddle:)

I felt fresh, both at mind and heart, that drove me to blog this out the same night..

After that turmoil(which I refer those days to) my mind is longing for new things to live with and new ways to live which I haven't realised before and I am getting to know what I really want and how I am wanted to be :)